สำนวนไทย: แก้วลืมคอน หมายถึง?

ประเภทสำนวน

"แก้วลืมคอน" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษ ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ เพราะคำว่า 'แก้ว' กับ 'คอน' เมื่อนำมาเข้าคู่กับคำว่า 'ลืม' จะมีความหมายเฉพาะในภาษาไทย ที่ต้องตีความเป็นพิเศษ

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้หมายถึง การที่คนเราชอบลืมของมีค่าหรือลืมสิ่งสำคัญไว้เสมอ มีที่มาจากการที่ช่างอัญมณีหรือช่างทองลืมแก้วและค้อนเล็กๆ (คอน) ที่ใช้ในการเจียระไนอัญมณี ซึ่งเป็นเครื่องมือสำคัญในการประกอบอาชีพ เปรียบเสมือนคนที่ลืมสิ่งสำคัญที่ติดตัวอยู่เสมอ

ตัวอย่างการใช้สำนวน "แก้วลืมคอน" ในประโยค

คุณยายเป็นคนแก้วลืมคอน ไปไหนมักลืมของสำคัญไว้เสมอ ทั้งกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ บางครั้งถึงกับลืมกุญแจบ้าน

นักเรียนคนนี้แก้วลืมคอนจริงๆ วันก่อนลืมสมุดการบ้าน วันนี้ก็ลืมอุปกรณ์เรขาคณิตที่ต้องใช้สอบอีกแล้ว

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

หมายเหตุ

สำนวนไทย หมายถึง ถ้อยคำ กลุ่มคำ หรือประโยคที่ไม่ได้แปลความหมายตรง ๆ แต่มีความหมายเชิงเปรียบเทียบแฝงอยู่ เช่น สอนจระเข้ให้ว่ายนํ้า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง

คำสุภาษิต หรือ สำนวนสุภาษิต คือ คำในภาษาไทยที่ใช้ในการสื่อสารเชิงเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย มักมีความหมายในการตักเตือนสั่งสอนในทางบวก มีความหมายที่ดี เช่น รักยาวให้บั่นรักสั้นให้ต่อ น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ

คำพังเพย หมายถึง ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวเป็นกลาง ๆ เพื่อให้ตีความเข้ากับเรื่อง มีความหมายแฝงอยู่ อาจเป็นคำที่ใช้สื่อในทางเปรียบเปรย หรือในทำนองเสียดสี เช่น กระต่ายตื่นตูม เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย