อดทนในยามยามโดยกินน้ำแทนข้าว
ประเภทสำนวน
"เอาน้ำลูบท้อง" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่ไม่สามารถแปลตรงตัวได้ ต้องตีความถึงความหมายพิเศษ ไม่ได้เป็นคำสอนโดยตรง (อย่างสุภาษิต) หรือการเปรียบเทียบแฝงข้อคิด (อย่างคำพังเพย)
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้หมายถึงการอดทนต่อความหิวโดยไม่มีอาหารกิน หรือการยอมอดทนต่อความหิวไปก่อน มีที่มาจากการที่คนสมัยก่อนเมื่อไม่มีอาหารกิน ก็จะใช้น้ำดื่มแทนเพื่อประทังความหิว พร้อมกับลูบท้องไปด้วยเพื่อหลอกให้ความรู้สึกหิวบรรเทาลง
ตัวอย่างการใช้สำนวน "เอาน้ำลูบท้อง" ในประโยค
- ช่วงปลายเดือนเงินหมด นักศึกษาหลายคนต้องเอาน้ำลูบท้องไปก่อนจนกว่าจะได้รับเงินค่าขนม
- พวกเราติดอยู่บนเขานานกว่าที่คาดไว้ อาหารที่เตรียมมาก็หมด จำเป็นต้องเอาน้ำลูบท้องไปก่อนจนกว่าทีมกู้ภัยจะมาถึง
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
