มีอันจะกิน

ประเภทสำนวน

"มีอันจะกิน" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษ ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ ต้องรู้ความหมายเฉพาะในภาษาไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

เป็นสำนวนที่ใช้เรียกคนที่มีฐานะดี มีเงินทองมากพอที่จะเลี้ยงตัวเองได้โดยไม่ต้องทำงานหรือลำบาก ซึ่งคำว่า 'มีอันจะกิน' ไม่ได้หมายถึงแค่การมีอาหารกิน แต่หมายถึงการมีฐานะทางเศรษฐกิจที่ดี มีความมั่งคั่ง มีทรัพย์สินเงินทองมากพอที่จะใช้จ่ายโดยไม่เดือดร้อน

ตัวอย่างการใช้สำนวน "มีอันจะกิน" ในประโยค

• ถึงแม้เขาจะไม่ได้ทำงานหาเงิน แต่ครอบครัวฝ่ายภรรยาเป็นคนมีอันจะกิน จึงไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย
• ทั้งที่มีอันจะกินอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังขยันทำงานหาเงินเพื่อสร้างธุรกิจของตัวเอง

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี