เย่อหยิ่ง อวดดี ทะนงตน หรือไม่รู้จักบุญคุณด้วยการแสดงอาการลบหลู่ผู้มีพระคุณ
ประเภทสำนวน
"จองหองพองขน" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเปรย ไม่ได้สอนโดยตรง แต่เปรียบพฤติกรรมการทำตัวหยิ่งยโสโอหังกับการพองขนของสัตว์ ผู้ฟังต้องตีความเพิ่มเติมจึงจะเข้าใจความหมายที่แท้จริง
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มีที่มาจากสัตว์บางชนิด เช่น แมว นก ที่เมื่อต้องการข่มขู่หรือทำตัวให้ดูน่าเกรงขาม จะพองขนหรือขนฟูเพื่อทำให้ตัวดูใหญ่ ใช้เปรียบกับคนที่ทำตัวยโสโอหัง หยิ่งผยอง แสดงอาการวางท่า ถือตัว หรือสำคัญตนผิด มักจะใช้ในความหมายเชิงตำหนิพฤติกรรม
ตัวอย่างการใช้สำนวน "จองหองพองขน" ในประโยค
- เขาเพิ่งได้รับตำแหน่งใหม่ไม่กี่วัน ก็เริ่มจองหองพองขน ไม่สนใจเพื่อนเก่าที่เคยร่วมงานกันมา
- หลังจากธุรกิจเริ่มประสบความสำเร็จ นายแดงกลับจองหองพองขน ลืมคนที่เคยช่วยเหลือตนเองยามลำบาก
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
