ผู้มีวาสนาย่อมมีคนมาพึ่งบารมี
ประเภทสำนวน
"ไม้ร่มนกจับ" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีที่มีความหมายเฉพาะซึ่งไม่สามารถเข้าใจได้จากการแปลตรงตัว ไม่ใช่การสอนโดยตรงหรือการเปรียบเทียบที่ชัดเจน แต่เป็นคำที่ใช้เรียกคนที่มีลักษณะเฉพาะในสังคมไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้หมายถึง คนที่มีคนพึ่งพาอาศัยมาก หรือเป็นที่พึ่งของผู้อื่นจำนวนมาก เปรียบเหมือนต้นไม้ใหญ่ที่มีร่มเงาให้นกมาเกาะอาศัย โดยเฉพาะหมายถึงผู้ใหญ่หรือผู้มีอำนาจที่มีผู้ใต้บังคับบัญชาหรือลูกน้องขึ้นตรงจำนวนมาก
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ไม้ร่มนกจับ" ในประโยค
- เจ้านายคนนี้เป็นไม้ร่มนกจับ มีลูกน้องที่อยู่ในความดูแลหลายร้อยคนเลยทีเดียว
- หลังจากที่ลุงเสริมเปิดร้านอาหาร ญาติพี่น้องก็มาขอทำงานกับลุงจนกลายเป็นไม้ร่มนกจับไปแล้ว
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
