ไม่พูดพร่ำทำเพลง

ประเภทสำนวน

"ไม่พูดพร่ำทำเพลง" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษ ไม่สามารถเข้าใจได้จากความหมายตรงตัว ต้องตีความเป็นความหมายเฉพาะในภาษาไทย ไม่ใช่คำสอนโดยตรง (ไม่ใช่สุภาษิต) และไม่มีการเปรียบเทียบอย่างชัดเจน (ไม่ใช่คำพังเพย)

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้มีความหมายว่า ลงมือทำสิ่งใดทันที โดยไม่พูดอ้อมค้อมหรือชักช้า ไม่พูดมาก ทำเป็นลีลา แต่ตัดสินใจทำอย่างฉับพลันทันที โดยคำว่า 'พร่ำทำเพลง' หมายถึงการพูดซ้ำๆ หรือพูดอ้อมค้อม เหมือนการร้องเพลงที่มีจังหวะทำนองยืดยาว

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ไม่พูดพร่ำทำเพลง" ในประโยค

• หัวหน้าเห็นลูกน้องทำงานผิดพลาด ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง สั่งไล่ออกทันที
• เมื่อเธอพบเห็นคนร้ายกำลังล้วงกระเป๋าผู้โดยสาร เธอก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง เข้าไปจับกุมทันที
• พอรู้ว่าบ้านกำลังไฟไหม้ เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบพาทุกคนออกมาข้างนอกอย่างรวดเร็ว

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี