ได้หน้าลืมหลัง

สำนวนไทย

หมายถึง หลง ๆ ลืม ๆ, ขี้หลงขี้ลืม

ประเภทสำนวน

"ได้หน้าลืมหลัง" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำเปรียบเปรยถึงพฤติกรรมของคนที่พอมีความเจริญก้าวหน้าหรือได้ดีแล้วก็ลืมคนที่เคยช่วยเหลือตนในอดีต มีลักษณะเป็นการเปรียบเทียบพฤติกรรมมนุษย์ที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้สะท้อนลักษณะนิสัยของคนที่เมื่อตนเองประสบความสำเร็จ มีฐานะดี หรือได้รับตำแหน่งสูงแล้ว ก็มักจะลืมผู้มีพระคุณหรือผู้ที่เคยช่วยเหลือตนเองในยามลำบาก หรือในช่วงที่ยังไม่ประสบความสำเร็จ แสดงถึงความอกตัญญู ขาดความสำนึกในบุญคุณ

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ได้หน้าลืมหลัง" ในประโยค

  • นายแดงเป็นคนได้หน้าลืมหลัง พอได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการแล้วก็ไม่เคยนึกถึงเพื่อนร่วมงานที่เคยช่วยเหลือตนมาก่อน
  • พออยู่ดีมีสุขแล้วก็ได้หน้าลืมหลัง ไม่เคยกลับมาเยี่ยมพ่อแม่ที่เลี้ยงดูมาแม้แต่ครั้งเดียว
  • หลายคนพอรวยแล้วมักจะได้หน้าลืมหลัง ไม่จำว่าใครเคยช่วยเหลือตนในยามลำบาก

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

ได้หน้าลืมหลัง หมายถึง?

พจนานุกรมไทย ได้หน้าลืมหลัง หมายถึง:

  1. ก. หลง ๆ ลืม ๆ.

 หมายเหตุ

สำนวนไทย หมายถึง ถ้อยคำ กลุ่มคำ หรือประโยคที่ไม่ได้แปลความหมายตรง ๆ แต่มีความหมายเชิงเปรียบเทียบแฝงอยู่ เช่น สอนจระเข้ให้ว่ายนํ้า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง

คำสุภาษิต หรือ สำนวนสุภาษิต คือ คำในภาษาไทยที่ใช้ในการสื่อสารเชิงเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย มักมีความหมายในการตักเตือนสั่งสอนในทางบวก มีความหมายที่ดี เช่น รักยาวให้บั่นรักสั้นให้ต่อ น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ

คำพังเพย หมายถึง ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวเป็นกลาง ๆ เพื่อให้ตีความเข้ากับเรื่อง มีความหมายแฝงอยู่ อาจเป็นคำที่ใช้สื่อในทางเปรียบเปรย หรือในทำนองเสียดสี เช่น กระต่ายตื่นตูม เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย

 ภาพประกอบได้หน้าลืมหลัง

  • สำนวนไทย: ได้หน้าลืมหลัง หมายถึง?, หมายถึง หลง ๆ ลืม ๆ, ขี้หลงขี้ลืม อวัยวะ หน้า, หลัง คำกริยา ได้, ลืม หมวด คำพังเพย

 สำนวนไทยที่คล้ายกัน