อยากให้คนยกย่องสรรเสริญ, ทำงานเฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่
ประเภทสำนวน
"เอาหน้า" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีสั้นๆ ที่มีความหมายเฉพาะในภาษาไทย ไม่สามารถแปลตรงตัวได้ ไม่ใช่คำสอนโดยตรง และไม่ได้เปรียบเทียบสิ่งใดกับสิ่งใดอย่างชัดเจน
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวน 'เอาหน้า' หมายถึง การทำอะไรเพื่อให้คนอื่นยกย่องสรรเสริญ หรือเพื่อให้ตนเองดูดีในสายตาคนอื่น โดยมักทำเพียงเพื่อภาพลักษณ์มากกว่าความตั้งใจจริง มีที่มาจากการนำหน้าตา (ชื่อเสียง) มาเป็นเป้าหมายหลักในการกระทำสิ่งต่างๆ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "เอาหน้า" ในประโยค
- เขาไม่ได้สนใจงานจริงๆ หรอก แค่มาเอาหน้าต่อหน้าเจ้านายเท่านั้น
- การบริจาคของบางคนไม่ได้ทำด้วยใจ แต่เอาหน้าให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองใจบุญ
- นักการเมืองบางคนลงพื้นที่เพียงเพื่อเอาหน้า แต่ไม่ได้แก้ปัญหาให้ประชาชนอย่างจริงจัง
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
