หูเบา

สำนวนไทย

หมายถึง เชื่อคนง่าย

ประเภทสำนวน

"หูเบา" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นคำที่เปรียบเปรยถึงลักษณะนิสัยหรือพฤติกรรมของคน มีความหมายแฝง ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่สำนวนที่มีความหมายเฉพาะที่ไม่สามารถแปลตรงตัวได้

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้มาจากการเปรียบเทียบลักษณะของหูที่รับฟังข้อมูลได้ง่าย เหมือนเป็นหูที่เบา ไม่หนักแน่น ใช้อธิบายถึงคนที่เชื่อคนง่าย ฟังใครพูดอะไรก็เชื่อทันที โดยไม่ใช้วิจารณญาณไตร่ตรองให้รอบคอบก่อน มักถูกชักจูงหรือหลอกลวงได้ง่าย

ตัวอย่างการใช้สำนวน "หูเบา" ในประโยค

  • เธอเป็นคนหูเบามาก ใครมาบอกอะไรก็เชื่อไปหมด ถึงได้ถูกหลอกให้ลงทุนในธุรกิจที่ไม่มีอยู่จริง
  • อย่าเพิ่งไปบอกข่าวนี้กับป้าแดงนะ เธอเป็นคนหูเบา เดี๋ยวจะแพร่กระจายไปทั้งหมู่บ้าน

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

หูเบา หมายถึง?

พจนานุกรมไทย หูเบา หมายถึง:

  1. ว. เชื่อโดยไม่ไตร่ตรอง.

 หมายเหตุ

สำนวนไทย หมายถึง ถ้อยคำ กลุ่มคำ หรือประโยคที่ไม่ได้แปลความหมายตรง ๆ แต่มีความหมายเชิงเปรียบเทียบแฝงอยู่ เช่น สอนจระเข้ให้ว่ายนํ้า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง

คำสุภาษิต หรือ สำนวนสุภาษิต คือ คำในภาษาไทยที่ใช้ในการสื่อสารเชิงเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย มักมีความหมายในการตักเตือนสั่งสอนในทางบวก มีความหมายที่ดี เช่น รักยาวให้บั่นรักสั้นให้ต่อ น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ

คำพังเพย หมายถึง ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวเป็นกลาง ๆ เพื่อให้ตีความเข้ากับเรื่อง มีความหมายแฝงอยู่ อาจเป็นคำที่ใช้สื่อในทางเปรียบเปรย หรือในทำนองเสียดสี เช่น กระต่ายตื่นตูม เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย

 ภาพประกอบหูเบา

  • สำนวนไทย: หูเบา หมายถึง?, หมายถึง เชื่อคนง่าย อวัยวะ หู คำคุณศัพท์ เบา หมวด คำพังเพย

 สำนวนไทยที่คล้ายกัน