ประเภทสำนวน
"หมูในเล้า" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นถ้อยคำที่มีการเปรียบเทียบโดยนัย มีความหมายแฝงที่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงแบบสุภาษิต และไม่ใช่วลีเฉพาะที่ใช้เรียกการกระทำอย่างสำนวนไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
มาจากการเปรียบเทียบกับหมูที่อยู่ในเล้า ซึ่งถูกเลี้ยงดูอย่างสุขสบาย มีอาหารพร้อม ไม่ต้องลำบาก ไม่ต้องดิ้นรนหาอาหารเอง ใช้เปรียบกับคนที่ได้รับการอุปการะเลี้ยงดูอย่างสุขสบาย ไม่ต้องทำงานหนัก ไม่ต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อหาเลี้ยงชีพด้วยตนเอง
ตัวอย่างการใช้สำนวน "หมูในเล้า" ในประโยค
- ทำไมต้องออกไปทำงานให้ลำบากล่ะ อยู่บ้านเป็นหมูในเล้าสบายกว่าไม่ใช่หรือ
- เขาเป็นหมูในเล้ามาตลอดชีวิต พ่อแม่ให้ทุกอย่างที่ต้องการ ไม่เคยรู้จักความยากลำบาก พอต้องออกไปทำงานจึงอึดอัดมาก
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
