หมาบ้าพาลกระแชง

ประเภทสำนวน

"หมาบ้าพาลกระแชง" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นข้อความเปรียบเทียบที่แฝงข้อคิด ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ได้เป็นคำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่คำหรือวลีที่มีความหมายเฉพาะแบบสำนวนไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

คำพังเพยนี้เปรียบเทียบสถานการณ์ที่คนที่มีอารมณ์โกรธหรือคลุ้มคลั่ง (เหมือนหมาบ้า) แล้วไปก่อเรื่องวุ่นวายให้กับคนอื่น (พาลกระแชง) ทำให้เกิดปัญหาลุกลามไปยังผู้อื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง 'กระแชง' หมายถึงภาชนะจักสานทำด้วยไม้ไผ่ใช้ใส่ของ ซึ่งตามปกติจะวางเรียบร้อย แต่ถ้าถูกรบกวนก็จะกระจัดกระจาย

ตัวอย่างการใช้สำนวน "หมาบ้าพาลกระแชง" ในประโยค

• เขาโดนเจ้านายดุมาจากที่ทำงาน พอกลับมาบ้านก็มาระบายอารมณ์กับคนในครอบครัว นี่แหละที่เรียกว่าหมาบ้าพาลกระแชง
• พวกเด็กวัยรุ่นทะเลาะกันแล้วไปทำลายข้าวของชาวบ้านที่ไม่เกี่ยวข้อง เป็นหมาบ้าพาลกระแชงชัดๆ

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี