ชื่อกลองชนิดหนึ่ง รูปคล้ายเปิงมางแต่ใหญ่กว่า ใช้ตีทั้ง ๒ ข้าง. ว. ที่ทําตัวให้ทั้ง ๒ ฝ่ายต่างเข้าใจผิดกัน โดยหวังประโยชน์เพื่อตน เช่น เขาเป็นคนสองหน้า อย่าไว้ใจเขานักนะ.
ประเภทสำนวน
"สองหน้า" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีสั้นๆ ที่มีความหมายเฉพาะ ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ ต้องตีความเป็นพิเศษ ไม่มีลักษณะเป็นคำสอนโดยตรงหรือการเปรียบเทียบที่ชัดเจน แต่เป็นคำที่ใช้เรียกพฤติกรรมเฉพาะอย่าง
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้หมายถึงคนที่แสดงออกไม่ตรงกับความคิดหรือความรู้สึกที่แท้จริง มักแสดงตัวเป็นมิตรหรือเป็นพวกเดียวกับคนหนึ่ง แต่กลับไปเป็นมิตรหรือพวกเดียวกับอีกฝ่ายที่เป็นศัตรูกัน เปรียบเสมือนคนที่มีสองใบหน้า ด้านหนึ่งแสดงออกอย่างหนึ่ง อีกด้านแสดงออกอีกอย่างหนึ่ง
ตัวอย่างการใช้สำนวน "สองหน้า" ในประโยค
- ระวังนายพลคนนั้นไว้ให้ดี เขาเป็นคนสองหน้า ต่อหน้าพูดดีเหมือนเป็นมิตร แต่ลับหลังกลับคอยกลั่นแกล้ง
- ผู้จัดการคนนี้เป็นคนสองหน้า พูดกับเจ้านายว่าจะขึ้นเงินเดือนให้พนักงาน แต่เวลาประชุมทีมกลับบอกว่าบริษัทไม่มีงบประมาณ
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
