ร้อยสีพันอย่าง

ประเภทสำนวน

"ร้อยสีพันอย่าง" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า คำนี้เป็นคำพังเพย เพราะมีลักษณะเป็นการเปรียบเปรยถึงคนที่มีพฤติกรรมหรือลักษณะบางอย่าง โดยไม่ได้เป็นคำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต แต่ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่สมบูรณ์ในตัวเอง และไม่ใช่วลีสั้นๆ ที่มีความหมายเฉพาะเหมือนสำนวนไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

คำพังเพยนี้ใช้เปรียบเปรยถึงคนที่มีความสามารถหลากหลาย แต่ไม่มีความเชี่ยวชาญอย่างลึกซึ้งในด้านใดด้านหนึ่งเป็นพิเศษ หรืออาจหมายถึงคนที่ทำอะไรหลายอย่างแต่ไม่จริงจังกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ทำให้ไม่ประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง ความหมายใกล้เคียงกับ 'รู้อย่างเป็ด' หรือ 'จับจด'

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ร้อยสีพันอย่าง" ในประโยค

• เขาเป็นคนร้อยสีพันอย่าง ทั้งร้องเพลง เล่นดนตรี วาดรูป แต่ไม่มีอะไรที่ทำได้ดีเยี่ยมจริงๆ สักอย่าง
• นักศึกษาคนนี้ร้อยสีพันอย่าง สมัครชมรมตั้งหลายอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทุ่มเทให้ชมรมไหนอย่างจริงจัง

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี