เอาสิ่งของมาแสดงต่อผู้ที่รู้อยู่แล้ว
ประเภทสำนวน
"มะพร้าวห้าวขายสวน" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นถ้อยคำเปรียบเทียบที่มีความหมายแฝง ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่คำหรือวลีเฉพาะที่แปลตรงตัวไม่ได้เหมือนสำนวนไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
คำพังเพยนี้เปรียบเทียบถึงคนที่ไม่รู้จริงแต่อวดรู้ หรือไปสอนผู้ที่มีความรู้ความชำนาญมากกว่า โดยมีที่มาจากการที่คนที่ไม่รู้เรื่องมะพร้าว กลับไปอวดความรู้หรือให้คำแนะนำในเรื่องมะพร้าวกับเจ้าของสวนมะพร้าวที่เชี่ยวชาญและมีประสบการณ์สูงกว่า
ตัวอย่างการใช้สำนวน "มะพร้าวห้าวขายสวน" ในประโยค
- นักศึกษาปี 1 พยายามอธิบายทฤษฎีทางวิศวกรรมให้ศาสตราจารย์ฟัง นี่มันมะพร้าวห้าวขายสวนชัดๆ
- การที่คุณไปแนะนำวิธีทำอาหารไทยให้แม่ครัวที่ทำมาสามสิบปีฟัง ก็เหมือนมะพร้าวห้าวขายสวนนั่นแหละ
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี