พ่อลิ้นทอง

ประเภทสำนวน

"พ่อลิ้นทอง" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายไม่ตรงตัว ต้องตีความเป็นพิเศษ ไม่ได้เป็นคำสอนโดยตรง (สุภาษิต) หรือเป็นการเปรียบเทียบที่ต้องตีความแฝง (คำพังเพย) แต่เป็นคำเรียกลักษณะเฉพาะของบุคคลประเภทหนึ่ง

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้ใช้เรียกคนที่พูดเก่ง มักมีปากมีเสียง พูดจาหว่านล้อมชักจูงคนอื่นได้ดี มีความสามารถในการพูดโน้มน้าวใจคนอื่นให้คล้อยตาม หรือเชื่อในสิ่งที่ตนพูด ซึ่งอาจเป็นความจริงหรือไม่ก็ได้ เปรียบเหมือนมีลิ้นที่ทำจากทอง ที่มีค่าและสามารถดึงดูดความสนใจได้ดี

ตัวอย่างการใช้สำนวน "พ่อลิ้นทอง" ในประโยค

• นักการเมืองคนนี้เป็นพ่อลิ้นทองจริงๆ พูดอะไรประชาชนก็เชื่อหมด
• อย่าไปเชื่อคำโฆษณาของพ่อลิ้นทองคนนั้นเลย เขาหลอกขายของมาหลายรายแล้ว
• เขาเป็นพ่อลิ้นทองที่พูดเก่งที่สุดในบริษัท ลูกค้าไม่เคยปฏิเสธข้อเสนอของเขาเลย

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี