นิ่งเฉย, วางเฉย ไม่เดือดร้อน, ไม่รู้สึกยินดียินร้าย
ประเภทสำนวน
"พระอิฐพระปูน" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นคำหรือวลีที่มีความหมายเฉพาะ ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ ต้องอาศัยการตีความหมายพิเศษ
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มีที่มาจากการก่อสร้างหรือบูรณะวัดวาอาราม เมื่อมีการสร้างวัดหรือซ่อมแซมศาสนสถาน ชาวบ้านนิยมช่วยกันสร้างด้วยวิธีการบริจาคสิ่งของหรือทรัพย์สิน เพื่อนำไปซื้ออิฐหรือปูนสำหรับการก่อสร้าง จึงเรียกของที่นำมาบริจาคว่า 'พระอิฐพระปูน' ต่อมาจึงใช้เรียกสิ่งของเครื่องใช้หรือทรัพย์สินส่วนกลางที่ถูกยืมไปใช้ส่วนตัวและไม่มีการคืน
ตัวอย่างการใช้สำนวน "พระอิฐพระปูน" ในประโยค
- อย่าเอาพระอิฐพระปูนของสำนักงานกลับบ้านนะ ของใช้ในออฟฟิศเป็นของส่วนรวม ไม่ใช่ของส่วนตัว
- ผู้จัดการคนเก่าถูกไล่ออกเพราะเอาพระอิฐพระปูนไปใช้จ่ายส่วนตัว เบิกเงินบริษัทไปเที่ยวต่างประเทศ
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
