ฝากเนื้อฝากตัว

ประเภทสำนวน

"ฝากเนื้อฝากตัว" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ ต้องเข้าใจความหมายพิเศษที่ใช้กันในภาษาไทย ไม่ใช่คำสอนโดยตรง (สุภาษิต) หรือการเปรียบเทียบ (คำพังเพย)

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

มีที่มาจากความสัมพันธ์ทางสังคมไทยในอดีตที่ผู้น้อยมักจะต้องฝากตัวไว้กับผู้ใหญ่หรือผู้มีอำนาจ เพื่อให้ช่วยดูแลคุ้มครอง ให้ความช่วยเหลือ หรือหาทางก้าวหน้าในชีวิต สะท้อนระบบอุปถัมภ์ในสังคมไทย การ 'ฝากเนื้อฝากตัว' หมายถึงการขอให้ผู้ใหญ่หรือผู้มีอำนาจช่วยดูแลคุ้มครอง

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ฝากเนื้อฝากตัว" ในประโยค

• พ่อแม่พาลูกๆ ไปงานเลี้ยงที่บ้านผู้ใหญ่ในหมู่บ้าน แล้วกล่าวว่า 'ขอฝากเนื้อฝากตัวลูกๆ ด้วยนะคะ'
• เมื่อเข้าทำงานใหม่ หัวหน้าแนะนำน้องใหม่กับผู้บริหาร พร้อมกล่าวว่า 'ขอฝากเนื้อฝากตัวน้องคนนี้ด้วยนะครับ'

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี