ผิดหูผิดตา

ประเภทสำนวน

"ผิดหูผิดตา" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีสั้นๆ ที่มีความหมายเฉพาะ ไม่สามารถเข้าใจได้จากความหมายตรงตัว ต้องทำความเข้าใจความหมายเฉพาะที่ใช้ในภาษาไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้หมายถึง การกระทำหรือสิ่งที่ปรากฏให้เห็นที่ไม่ถูกต้อง ไม่เหมาะสม ขัดกับธรรมเนียมปฏิบัติ หรือผิดไปจากที่ควรจะเป็น ทำให้รู้สึกขัดใจ ขัดหู ขัดตา ไม่น่าดู ไม่น่าฟัง อาจกระทบกระเทือนความรู้สึกของผู้พบเห็นหรือได้ยิน

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ผิดหูผิดตา" ในประโยค

• พิธีกรแต่งตัวสีฉูดฉาดมาในงานศพ ทำให้คนในงานรู้สึกผิดหูผิดตามาก
• การที่เด็กๆ พูดจาไม่เคารพผู้ใหญ่ถือเป็นสิ่งที่ผิดหูผิดตาและไม่ควรปล่อยให้เป็นนิสัย

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี