ถ้อยคำที่โจษหรือเล่าลือกัน เช่น ปากตลาดเขาว่ากันมาอย่างนี้. ปากจัด.
ประเภทสำนวน
"ปากตลาด" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นคำหรือวลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษ ไม่สามารถแปลตรงตัวได้ ต้องเข้าใจความหมายเฉพาะที่ใช้กันในภาษาไทย
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
มาจากลักษณะการพูดจาของคนในตลาดที่มักพูดเสียงดัง ไม่สุภาพ หยาบคาย หรือใช้คำไม่ไพเราะ เนื่องจากตลาดเป็นสถานที่ที่มีผู้คนหลากหลายมาพบปะค้าขาย และต้องพูดเสียงดังเพื่อให้ได้ยินในที่อึกทึก จึงเกิดเป็นสำนวนเรียกการพูดจาไม่สุภาพ หยาบคาย หรือใช้คำหยาบว่า 'ปากตลาด'
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ปากตลาด" ในประโยค
- เธอพูดจาปากตลาดแบบนั้น ใครจะอยากคบค้าสมาคมด้วย
- แม่สอนเสมอว่าผู้หญิงไม่ควรมีปากตลาด ต้องพูดจาไพเราะ นุ่มนวล
- เขาเป็นถึงผู้บริหารบริษัทใหญ่แต่กลับพูดจาปากตลาดไม่เหมาะกับตำแหน่งเลย
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
