สำนวนไทย: ปากดี หมายถึง?

ประเภทสำนวน

"ปากดี" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีสั้นๆ ที่มีความหมายเฉพาะในภาษาไทย ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ว่า 'ปาก' นั้น 'ดี' อย่างไร แต่ต้องเข้าใจความหมายเฉพาะที่ใช้กันในภาษาไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

คำว่า 'ปากดี' หมายถึง พูดเก่ง พูดคล่อง พูดโต้ตอบได้ฉะฉาน ซึ่งอาจมีความหมายในเชิงบวกหรือลบก็ได้ ในบางบริบทอาจหมายถึงการพูดจาเสียดสี พูดจาใส่ร้าย หรือพูดจาดูถูกผู้อื่น แต่ในบางบริบทก็อาจหมายถึงความสามารถในการพูดอย่างมีชั้นเชิง โน้มน้าวคนได้ดี

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ปากดี" ในประโยค

เด็กคนนี้ปากดีจริงๆ ครูถามอะไรก็ตอบได้ทุกเรื่อง

ระวังหน่อยนะ อย่าไปปากดีกับคนที่โตกว่า เดี๋ยวจะมีเรื่อง

ทั้งๆ ที่ทำผิดชัดๆ แต่ยังกล้าปากดี เถียงตำรวจอีก

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี

หมายเหตุ

สำนวนไทย หมายถึง ถ้อยคำ กลุ่มคำ หรือประโยคที่ไม่ได้แปลความหมายตรง ๆ แต่มีความหมายเชิงเปรียบเทียบแฝงอยู่ เช่น สอนจระเข้ให้ว่ายนํ้า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง

คำสุภาษิต หรือ สำนวนสุภาษิต คือ คำในภาษาไทยที่ใช้ในการสื่อสารเชิงเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย มักมีความหมายในการตักเตือนสั่งสอนในทางบวก มีความหมายที่ดี เช่น รักยาวให้บั่นรักสั้นให้ต่อ น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ

คำพังเพย หมายถึง ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวเป็นกลาง ๆ เพื่อให้ตีความเข้ากับเรื่อง มีความหมายแฝงอยู่ อาจเป็นคำที่ใช้สื่อในทางเปรียบเปรย หรือในทำนองเสียดสี เช่น กระต่ายตื่นตูม เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย