ถึงพริกถึงขิง

ประเภทสำนวน

"ถึงพริกถึงขิง" จัดว่าเป็น คำพังเพย เพราะว่า เป็นการเปรียบเทียบพฤติกรรมในเชิงโดยอ้อม ต้องตีความเพิ่มเติม ไม่ใช่คำสอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต และไม่ใช่คำเฉพาะที่ตีความตรงตัวไม่ได้เหมือนสำนวนไทย

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

มาจากการปรุงอาหารที่ใส่เครื่องเทศอย่างพริกและขิงในปริมาณที่เข้มข้น พอดี ทำให้อาหารมีรสชาติจัดจ้าน กลมกล่อม เปรียบเทียบถึงการทำอะไรที่เต็มที่ เด็ดเดี่ยว จริงจัง เอาจริงเอาจัง ไม่ย่อท้อ หรือทำอย่างถึงที่สุด

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ถึงพริกถึงขิง" ในประโยค

• การทำงานของทีมเราต้องถึงพริกถึงขิง ถึงจะชนะคู่แข่งได้
• ถ้าจะเรียนต่อปริญญาเอกก็ต้องถึงพริกถึงขิง อย่าทำแบบขอไปที

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี