ตัวเป็นเกลียว

ประเภทสำนวน

"ตัวเป็นเกลียว" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายเฉพาะ ไม่สามารถเข้าใจได้จากความหมายตรงตัว ต้องตีความเพิ่มเติม เป็นการบรรยายลักษณะอาการโดยเฉพาะ

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้มาจากลักษณะการเคลื่อนไหวของร่างกายที่บิดเบี้ยวไปมาเหมือนเกลียว ใช้เปรียบเทียบกับอาการกระสับกระส่าย ไม่สุขสบาย หรือทุรนทุรายเพราะความเจ็บปวด ความกลัว หรือความกังวลอย่างมาก จนไม่สามารถอยู่นิ่งได้ เหมือนร่างกายบิดเป็นเกลียว

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ตัวเป็นเกลียว" ในประโยค

• หลังจากถูกตัดสินว่าจะต้องติดคุก เขากลับบ้านแล้วนอนตัวเป็นเกลียวทั้งคืนเพราะความกังวล
• เด็กคนนั้นปวดท้องอย่างรุนแรงจนนอนตัวเป็นเกลียวร้องครวญครางไม่หยุด
• ความร้อนจากไข้สูงทำให้คนไข้ตัวเป็นเกลียวตลอดทั้งคืน พยาบาลต้องคอยเช็ดตัวลดไข้ให้ตลอด

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี