ทุจริตในหน้าที่การงานที่ตนเองรับผิดชอบ
ประเภทสำนวน
"ฉ้อราษฎร์บังหลวง" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีเฉพาะที่มีความหมายพิเศษ ไม่ได้มีลักษณะเป็นคำสอนโดยตรง หรือคำเปรียบเทียบ แต่เป็นคำที่ใช้เรียกการกระทำในลักษณะเฉพาะ คือการคอร์รัปชัน
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้มีความหมายตรงตัวว่า 'โกงประชาชน ปิดบังหลวง' หมายถึงการที่เจ้าหน้าที่รัฐใช้อำนาจหน้าที่เพื่อแสวงหาผลประโยชน์โดยมิชอบ โดย 'ฉ้อราษฎร์' คือการเบียดเบียนหรือเอาเปรียบประชาชน และ 'บังหลวง' คือการปิดบังซ่อนเร้นไม่ให้ผู้มีอำนาจเหนือกว่า (หลวง) รู้ เป็นสำนวนที่ใช้เรียกการทุจริตคอร์รัปชันในระบบราชการหรือการใช้อำนาจในทางมิชอบของเจ้าหน้าที่รัฐ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "ฉ้อราษฎร์บังหลวง" ในประโยค
- นักการเมืองที่ฉ้อราษฎร์บังหลวงควรได้รับการลงโทษอย่างเด็ดขาด เพื่อเป็นเยี่ยงอย่างแก่คนอื่น
- รัฐบาลประกาศนโยบายปราบปรามการฉ้อราษฎร์บังหลวงอย่างจริงจัง เพื่อสร้างความโปร่งใสในระบบราชการ
- ข้าราชการที่ฉ้อราษฎร์บังหลวงทำให้ประเทศชาติเสียหายและประชาชนขาดความเชื่อมั่นต่อระบบราชการ
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
