คนที่เกียจคร้าน วัน ๆ ไม่ทำอะไร ไม่สนใจขวนขวายการทำงาน
ประเภทสำนวน
"งอมืองอตีน" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นวลีที่ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ ต้องตีความเป็นนัยเฉพาะ ไม่ใช่คำสอนโดยตรง (สุภาษิต) และไม่ได้เปรียบเทียบอย่างมีนัย (คำพังเพย) แต่เป็นการบรรยายลักษณะหรือพฤติกรรมเฉพาะด้วยคำที่มีความหมายเฉพาะ
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้หมายถึง อาการที่ไม่ขยับเขยื้อนหรือเคลื่อนไหวร่างกาย โดยเฉพาะมือและเท้า แสดงถึงความเกียจคร้านไม่อยากทำงาน หรือการปฏิเสธงานที่ได้รับมอบหมายโดยแสร้งทำเป็นไม่สามารถทำได้ คำว่า 'งอ' แสดงถึงอาการหดหรือพับมือและเท้าไม่ยอมทำงาน
ตัวอย่างการใช้สำนวน "งอมืองอตีน" ในประโยค
- เขาเป็นคนงอมืองอตีน ไม่ชอบทำงานบ้าน พอแม่ใช้ให้ล้างจานก็อ้างว่าเมื่อย
- เธอนี่นะ พอเจองานหนักหน่อยก็งอมืองอตีนทุกที ไม่อยากให้ช่วยก็บอกมาตรงๆ
- คนที่งอมืองอตีนจะไม่มีวันประสบความสำเร็จในชีวิตการทำงาน เพราะไม่มีใครอยากทำงานร่วมกับคนขี้เกียจ
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
