เคล้าแข้งเคล้าขา, ประจบประแจง, กอดมือกอดตีน, สอพลอ
ประเภทสำนวน
"กอดแข้งกอดขา" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นสำนวนที่ไม่สามารถแปลความหมายได้ตรงตัว และมีความหมายเฉพาะในภาษาไทย ต้องตีความเพื่อเข้าใจความหมายที่แท้จริง
ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง
สำนวนนี้หมายถึง การเกาะติด พึ่งพาอาศัย หรือขอความช่วยเหลือจากผู้อื่นที่มีอำนาจหรือมีฐานะดีกว่า ด้วยการประจบเอาใจหรือวิงวอนอย่างใกล้ชิด เสมือนการกอดแข้งกอดขาด้วยความหวังว่าจะได้รับการอุปถัมภ์หรือให้ความช่วยเหลือ
ตัวอย่างการใช้สำนวน "กอดแข้งกอดขา" ในประโยค
- ขอโอกาสให้ผมได้ทำงานนี้เถอะครับ ผมจะไม่กอดแข้งกอดขาใครในบริษัทนี้ แต่จะพิสูจน์ฝีมือด้วยความสามารถของตัวเอง
- น้องคนนี้เก่งจริงๆ ได้ตำแหน่งเพราะความสามารถ ไม่ได้กอดแข้งกอดขาใครเหมือนบางคนในที่ทำงานเรา
สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย
สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน
สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา
คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี
